Inspiratie voor de schrijfwedstrijd Jeroen Bosch

Een uitdagende schrijfwedstrijd, om geïnspireerd door Jeroen Bosch een verhaal te schrijven. Zoek je naar inspiratie? Ik kwam deze site tegen over de tuin der lusten. Een schilderij met een veelvoud van verhalen in zich en een inkijkje in de geest van de middeleeuwer.

Jeroen Bosch schrijfwedstrijd

Toe aan een schrijfwedstrijd? HalloHeusden.nl organiseert een schrijfwedstrijd met als titel ‘Jeroen Bosch haalt verhaal’.  Laat je inspireren door het leven van deze schilder, of door zijn kunstwerken. Er mogen veel genres en stijlen. Aantal woorden tussen de 900 en 1000.

Sander Kooistra en Murakami

Op zijn blog (Sander Kooistra) staat schrijven centraal, ook het schrijven van korte verhalen. Wat zegt Murakami, meesterschrijver van korte verhalen, over het schrijven van korte verhalen? Soms zou je willen dat de beste schrijvers alles zouden verklappen over hun geheimen. Dat lijkt inspirerend, maar zoals ik in mijn vorige blog betoogde, mijn uniciteit behouden en niet naar de standaard buigen kan worden aangevuld met kopieer niet de grootmeesters – tenzij als oefening in stijl. Ontwikkel jouw eigen schrijfgeheim, die jouw uniciteit is en bij je past. Dit gaat zeer goed samen met de vrijheid nemen die schrijven biedt.

Inspiratieboeken en schrijven

Ik lees de kracht van tien van Linda van Driessche en kan het niet helpen om dit naar schrijven te vertalen. Zo lees ik over de angst voor afwijzing als een krachtveld die maakt dat we onszelf niet zijn. Linda geeft een oefening op waardoor we deze angst meester worden. Als ik het vertaal naar mijn schrijven, doe ik het goed. Niet na een verloren wedstrijd opgeven, maar opnieuw een verhaal schrijven. Ga op zoek naar afwijzing en je verlost jezelf van je angst. Veel in het boek kun je toepassen op schrijven. Vragen over wat voor mens je bent, kun je vertalen naar wat voor schrijver ben je.

Ook een eyeopener is niet standaard willen zijn. Je bent uniek en accepteer dit. Als je alle regels krampachtig opvolgt, raak je ver verwijderd van jezelf en je uniciteit. Beter is de weg te volgen die bij jou past. Als ik dit vertaal naar schrijven, denk ik aan mijn schrijfstem. Ik heb een unieke eigen stem, en als ik me in bochten wring om te voldoen aan criteria van anderen, dan wordt mijn stem standaard en raakt iets oorspronkelijks kwijt. Ik denk dan terug aan een verhaal dat ik schreef en herschreef aan de hand van feedback van een redactrice. Een vriendin zei dat het verhaal iets was kwijtgeraakt. Een deel van de breekbare ziel van het verhaal. Een deel van mijn vertelstem dus, die klankkleur gaf aan het verhaal.

Het hangt er natuurlijk vanaf wat je met een verhaal wilt doen. Commercie geeft soms voorkeur aan een neutrale stem.

Dat brengt me naar nog een aspect van uniek zijn. Accepteer wat voor schrijver je bent. Leer jezelf eerst kennen. Waar sta ik nu, welke koers wil ik vervolgens gaan. Aan welke aspecten wil ik werken en hoe? Accepteer ik dat ik nu eenmaal zwakke kanten heb? Als ik mijn eigenwaarde er niet te veel aan ophang, ga ik met meer ontspanning iets nieuws leren dan wanneer ik me zo betrokken voel dat ik verkrampt beter worden wil.

Van een afstand kijken

Eens zag ik een leraar van de basisschool achteroverleunen in de klas en observeren. Hij benoemde dit als een techniek die hij toepast. Als hij zo gaat zitten en afstand neemt, vallen hem bepaalde dingen op, hoe kinderen werken, hoe ze met elkaar omgaan. De leraar is niet meer centraal, als afwezig, en dat maakt bepaalde dingen zichtbaar. Vaak ben ik in een verhaal zeer betrokken bezig, hands on, actief, centraal en wil alles in de hand houden. In het kader van omschakelen van de ene hersenfunctie naar de andere, is soms het letterlijk afstand nemen één van de manieren om anders naar mijn verhaal te kijken. Achteroverleunen in mijn stoel en mijn betrokkenheid even loslaten. Aan de rand van mijn verhaal zitten als een toeschouwer die niet centraal staat.

Zoek je plafond op

Natuurlijk kun je tevreden schrijven zoals je schrijft, zo doorgaan. Schrijven doe ik met plezier, om me te uiten… Echter, ik voel de innerlijke noodzaak om steeds beter te schrijven, voel liefde voor mijn verhalen en wil ze zo goed mogelijk maken. Dit betekent dat ik kennis over schrijven zoek, eerst in boeken, dan in cursussen en tussendoor in andere schrijvers. Het is wel een wisselwerking, want over smaak en kleuren valt niet te redetwisten. Uiteindelijk bepaal ik als schrijver wat ik schrijven wil, wars van wat een ander zegt. Ik kan iemand tegenkomen die veel weet en een uitgesproken mening heeft over willekeurig welk verhaal. Bij zo iemand kun ik in de leer gaan. Echter dat kan ook botsen. Wat zij goed vindt, kan anders zijn dan de manier waarop ik mij wilt uiten. Ja, er zijn criteria, er zijn richtlijnen… Toch zie ik dat dit alles betrekkelijk is en ook weer niet. Een voorspelbaar verhaal schrijven dat boeit, zou dat kunnen? Soms zijn staccatozinnen storend, soms maken ze het verhaal.

In ieder geval, waarom zou je een plafond accepteren? Ik hoor weleens iemand roepen dat je je neer moet leggen bij hoe je schrijft, dat ontwikkeling niet mogelijk is en dat je nu eenmaal op een bepaalde manier schrijft. Onzin, vind ik. Als dat zo was, zou ik niet van ‘werk aan je schrijfstijl’ via ‘functionele schrijfstijl’ naar ‘mooie zinnen’ gegaan zijn. Dit allemaal als jurycommentaar of van redacteuren. Je kunt je neerleggen bij waar je nu op dit moment staat en je richten op schrijfplezier. En voor een deel is dit zinnig. Niets helpt beter tegen een schrijfdip dan je te focussen op het plezier van schrijven. Maar een paar verhalen laten analyseren op zwakke en sterke kanten kan je zeker een paar niveau’s verder helpen, ongeacht je genre. Aan mijn gereedschappen valt zeker iets te doen, zelfs aan de inhoud. Aan wie ik ben valt zelfs iets te doen, zelfs aan hoe ik denk. Zoek je plafond op, en breek er doorheen.

Mijn werkpunten voor de komende tijd zijn: plotten, aforismen, spanning.

De cirkeltheorie van Nienke Pool

In haar blog, Drie Social Media eieren, betoogt Nienke Pool dat je op social media promotie kunt maken onder voorwaarden voor je boek. Ze vervolgt haar betoog met de presentatie van een theorie over hoe promotie voor je boek verloopt. Een inzichtgevend artikel.

Alleen wil ik opmerken, dat je best een politieke kleur kunt hebben en zelfs activisme kunt verenigen met het verkopen van boeken. Immers, opkomen voor borderlinepatiënten kan heel goed samengaan met het verkopen van bijvoorbeeld ‘de Psychiater en het meisje’. Talloze schrijvers hebben een politieke kleur of mening, of nemen een standpunt in op het gebied van een maatschappelijk probleem. Ik kan me voorstellen dat je activist bent tegen dierenleed en daarnaast boeken schrijft, zelfs als deze boeken er niet meteen over gaan.

Mensje van Keulen kwam in de bres tegen misbruik van een jongen, en kwam daarmee op televisie.

Gerrit Komrij had uitgesproken politieke zienswijzen.

Pff. Nu weet ik even geen voorbeelden meer.

Desalniettemin heb je een interessante theorie.

Aan tafel bij ons mag je over politiek en religie praten en je mag het zelfs met ons oneens zijn.

Setting in je verhaal

Je kunt hem wel weglaten, de setting in je verhaal, maar dat is een gemiste kans om jouw personage te plaatsen in een omgeving. Bij het laatste verhaal dat ik schreef was de omgeving wel zeer ondergeschikt, vond de beoordelaar. Inwisselbaar. Soms zet ik mezelf aan, meestal vanwege de expliciete opdracht, bijvoorbeeld schrijf je straat, tot het beschrijven van de setting. En het lukte… Voor Creatief Schrijven vzw heeft Kaat Vrancken een workshop setting geschreven.

Omschrijf jezelf schrijfwedstrijd

Heerlijk als tussendoortje, deze schrijfwedstrijd. Omschrijf jezelf in zes zinnen, is een uitdaging waarbij puzzelen onmiskenbaar een sterk onderdeel is van je kunnen. Het is moeilijk bescheiden te blijven en jezelf krachtig presenteren, maar niet onmogelijk.

Omschakelen naar een ander onderwerp

Vakantietijd. Ik heb het schrijfvirus te pakken, praat daar heel graag over met wie het horen wil. Familie en vrienden moeten het ontgelden, verhalen over verhalen wil ik vertellen. Mijn laatste publicatie druk ik ze in handen. Beleefd slaan ze het boek open en lezen. Op het terras kijken ze meewarig. Toch niet weer over schrijven? Dan dringt pas het besef tot mij door dat ik zo sterk voel voor schrijven, dat andere onderwerpen mij minder interesseren. Vakantietijd. Tijd om om te schakelen naar andere gespreksstof. Tijd om te leven. Hoe schakel ik om? Ik luister in eerste instantie en zwijg over schrijven, ook al krijg ik vandaag een spannende mededeling. Dan doe ik mee met de discussie over Erdogan. Ik merk dat ik te vluchtig de koppen gelezen heb en informatie mij is ontgaan. Ik merk dat ik wat eenzijdig ben gegroeid. Even later denk ik niet meer aan schrijven en geniet van het samenzijn. Het onderwerp van gesprek is nu het brouwen van wijn. De hobby van een ander. Ik glimlach en ga mee in het enthousiasme. Misschien kan ik dit in een verhaal gebruiken?