Zelfvertrouwen herstellen

Een van de redenen waarom schrijven soms gepaard gaat met diepe teleurstelling en gevoelens die het zelfvertrouwen ondermijnen kan zijn dat je je vereenzelvigd met dat wat je schrijft en afwijzing voelt als een afwijzing van jezelf, las ik op een Amerikaanse site. Verrassend waren de tips om je zelfvertrouwen te herstellen:

1 Ga met je armen omhoog staan, omdat dat een goed gevoel oproept.

2 Ga dansen, omdat dat een geluksgevoel geeft

3 Doe een goede daad voor een ander. Daar word je blij van.

Er stond niet: ga een nieuw verhaal schrijven, wat ik doe om me blij te voelen. Misschien werkt dat niet altijd, bij mij meestal wel.

Editio schrijfwedstrijd van start

Dit keer heb ik vooruit gewerkt om mee te doen aan Editio, maar het verhaal dat ik herschreef met behulp van de schrijfcursus zond ik liever in naar een literair tijdschrift en ik schreef een nieuwe. Of het door de schrijfcursus kwam weet ik niet, maar het schrijven van het tweede verhaal ging heel vlot. Zo vlot dat ik als eerste mijn verhaal heb geplaatst en dat in de eerste uren van de wedstrijd een kastanjeboom alleen op de site stond. Ik had alleen nog een foto nodig van een kastanjeboom. Een schrijfvriend opperde dat ik de camera langs de stam zou kunnen vasthouden. Ik had gezegd dat ik een foto schuin van onderen wou. De foto van een boom rond de kerk vond ik het beste bij de tekst passen.

Over inspiratie

Waar haal jij je inspiratie vandaan? Ik haal het momenteel uit schrijftechniek. Als ik een techniek ontdek denk ik verder na over een verhaalidee dat bij deze techniek past. Voor mij werkt het beter om door te denken omdat het eerste idee dat opkomt vaak een gemeenplaats is – ideeën die rondzwerven op Facebook, die je ergens gelezen hebt of die je weleens hoort in de trein en die je passief hebt opgenomen. Hoewel je daar ook leuke dingen mee kunt doen. Ik stel mezelf vragen en kies vervolgens wat voor personage daarbij past.

Ben je op de goede weg?

Het is de moeite waard rond te struinen op Amerikaanse sites over schrijven. Je vindt er allerlei weetjes om over na te denken.

Twijfel je of je op de goede weg bent wat schrijven betreft?

Ja, je bent op de goede weg als het afwijzingen regent. Veel afwijzingen betekent ook dat je veel inzendt. Misschien is het nodig om wat beter te onderzoeken waar je naartoe stuurt. Past jouw werk wel bij deze uitgever, bij dat tijdschrift? Komt het niet beter tot zijn recht elders?

Ja, je bent op de goede weg als sommige van je afwijzingen persoonlijk zijn, zoals ‘met plezier gelezen’ of ‘je mag nieuw werk inzenden’.

Ja, je bent op de goede weg als docenten, redacteuren, kritische partners en andere schrijvers positief zijn over je werk. Mogelijk sta je op het punt je eerste publicatie te verwachten.

Ja, je bent op de goede weg als je teleurstellingen voor lief neemt en van je schouders af laat glijden. Een soort volwassen worden voor schrijvers is dit.

Ja, je bent op de goede weg als je soms het gevoel hebt twee stappen op anderen achter te lopen. Je bent aan het leren en het duurt niet lang meer of je haalt anderen in. Het besef dat je iets te leren hebt is juist wat je een goede schrijver maakt.

Ja, je leest dit en dat is een bewijs dat je leergierig bent. Een betere schrijfhouding is er niet.

Ik hoop dat dit niet al te Amerikaans klinkt?

 

Schrijfwedstrijd voorbereiden met Editio

De cursus duurt drie weken waarin je drie keer werk mag inleveren en commentaar van een redacteur ontvangt. Na twee rondes inzenden kan ik wel zeggen dat mijn verhaal inderdaad beter is geworden en dat ondanks de uitdaging, geen alledaags verhaal met een dosis experiment en een vreemde structuur, de redacteur van Editio goede feedback gaf waar het verhaal bij gebaat was. Ze wist de vinger op de zere plekken te leggen. Ze gaf zowel globaal als op detail advies. Ze liet me ook de ruimte om zelf te onderzoeken en oplossingen te bedenken. Het verhaal is daardoor sterker en vooral de samenhang is vergroot tussen de verschillende delen. Deze cursus is zeker een aanrader om je voor te bereiden op een schrijfwedstrijd, maar kun je ook als gevorderde gebruiken om snel een verhaal publicabel te maken. Je hebt nog steeds proeflezers nodig voor mogelijke taalfouten waar je overheen kijkt, maar vaak mis je als gevorderde de blik van een redacteur die globaler kijkt naar de meer structurele aspecten. Sommige proeflezers kunnen dit ook, maar ze zijn zeldzaam en meestal opgeleid in taal.

Beta writing group

Vrijdag twee keer feedback gekregen van mijn beta writing group, gedetailleerd en globaal waarbij de aandacht ook gaat naar de inhoud. Er wordt gewerkt in feedback rondes van twee weken, waarbij je de eerste week schrijft, aan de einde van de week instuurt en de week daarna feedback terugkrijgt en daarna herschrijft. Onmiddellijk daarna start de volgende ronde zodat je het verhaal nogmaals kunt insturen.

Er wordt ook aangegeven wat al goed is. In dit geval de dialogen. Er wordt gevraagd om iets meer aankleding voor de oriëntatie in het derde tekstblok opdat het duidelijker is waar de hoofdpersoon zich bevindt en hoe ze handelt. Er wordt aangegeven waar men iets meer over weten wil, waar men een voorbeeld wil van het gezegde. Waar men wil dat de titel iets meer in het verhaal terugkomt. Maar ook worden er vragen gesteld op macro-niveau of ze het verhaal goed begrepen hebben. De een vind het verhaal fantastisch, de ander vraagt door over de ontwikkeling van de personage. Er wordt getwijfeld of er wel sprake kan zijn van despair in relatie tot ademhaling, omdat je dat eerder in je gut en hoofd voelt. Het zal eerder angst zijn. Ook de volgorde van vertellen wordt doorgenomen. Is het wel logisch om belangrijke informatie pas in het tweede tekstblok te geven?

Dit werkt wel voor mij, dus ik ga hier een tijdlang mee door. Ik hoop dat ik me ook verder ontwikkel met feedback geven.

Voordragen

Vreemd, ik roep uit op Facebook dat voordragen fantastisch is en word dezelfde dag nog uitgenodigd voor een nieuw clubje dat gaat oefenen en met elkaar voordragen. Of het voordragen ook iets voor mij is? Zoals dat gaat zorgt de spanning die je voelt ervoor dat er eerst bezwaren komen bovendrijven. Alweer een verplichting erbij? Heb ik daar echt iets aan? Na een nacht slapen heb ik er zin in. Iedere maand één verhaal voordragen en daarin groeien is een goede oefening en als deze vriendin niet snapt wat ik voordraag dan moet ik het wel herschrijven.

Een tekst voordragen is een hele andere manier om je tekst te ‘publiceren’. Je publiek reageert direct met een lach of een applaus. Nooit krijg je directer de reactie van het publiek te ervaren. Alleen al daarom zou iedere schrijver dit af en toe moeten doen. Daarnaast weet je niet wat voor gevolgen het heeft. Iemand hoort je tekst en is benieuwd naar wat je schrijft, bijvoorbeeld. Of je treedt op een ander podium op.