Bij een ander zie ik snel wat er beter kan aan een dialoog en of hij werkt, bij mezelf hecht ik aan de woorden van mijn personages en kan ik er met moeite afstand van nemen. Hebben jullie dat ook?
Er gebeurt in een dialoog van alles tegelijk als het goed is: de karakters worden zonder tussenkomst van de schrijver gepresenteerd, het conflict wordt op scherp gezet, het plot komt tot leven, er is emotie en denken, er moeten keuzes gemaakt worden, er staat iets op het spel. Vaak ontbreekt er iets of is er iets te veel: te veel uitleg, te veel informatie, te weinig karakter tonen, te weinig spel.
Een dialoog is een spel tussen twee mensen. Geef ieder personage vooral iets dat ze in het gesprek willen winnen en iets waar ze bang voor zijn. Nu nog naar mijn eigen advies luisteren. 🙂