Prijs de Poëzie

Zoals ieder jaar kriebelde het om weer mee te doen aan Prijs de Poëzie. Dit jaar duurde het lang voor ik zover was om iets in te zenden. Het was een roerig jaar, alweer een emotionele uitputtingsslag met hoge ups en diepe downs. Met de laatste verhuisdozen achter me, letterlijk, kwam de kriebel vanochtend tot uiting in een gedicht waar ik tevreden over ben. Bij Prijs de Poëzie kun je na indienen nog tot de sluitingstijd je gedicht verbeteren. Op Facebook is de gezelligheid groot rond de wedstrijd. We ruilen gedichten na de eerste ronde, we geven elkaar feedback, we drinken virtuele helaas-maar-niet-door-drankjes of vieren juist dat we de volgende ronde hebben gehaald. We feliciteren en troosten elkaar.

Mijn tips voor het schrijven van een gedicht voor Prijs de Poëzie: schrijf eerst wat je kwijt wilt, waar je nu en hier sterk voor voelt en ga dan na welke ideeën je in een beeld kunt vangen die zeer persoonlijk en precies maar ook niet al eerder gehoord is. Wees niet bang voor merkwaardige associaties. Vergeet klank en de adem van de zin niet. Schrap overbodige zinnen of zwakke zinnen en vervang ze door een onthullende zin.

Vertaling petit article

Essaytje over het belang van spleen tijdens Corona

Ik spreek niet over spleen met negatieve connotatie zoals men veel hoort vandaag de dag. Ik spreek over het herontdekken van het positieve vervelen van Beaudelaire. De staat die inspireert om zich positief in contact met zichzelf en de wereldzorgen te voelen. Die staat van inspiratie wanneer je de televisie en radio uitzet en internet uitschakelt, zonder naar een boek te grijpen. Ik vind mezelf terug in een stilte die in het begin verontrustend kan zijn zonder te weten wat te doen. Het is precies zorgelijk in het begin om alleen je eigen gedachten te horen. Het is ook geen meditatie hoewel er elementen in gemeen zijn en dat meditatie kan helpen om zich te kalmeren voor het bereiken van de inspiratiestaat die spleen is. Ik moet moed verzamelen om mijn gedachten te horen in stilte. Volgens Alain de Botton denken mannen en vrouwen vandaag niet genoeg en is dit de meest belangrijke oorzaak van insomnia.

Spleen kan een goede start zijn om een opruiming van gedachten te doen en om te herontdekken wat voor mij belangrijk is. Het kan hoofdbrekend zijn wat ik aan de oppervlakte vind. Niemand verbiedt het op te schrijven maar het is niet nodig, gezien er spellingsangsten zijn wanneer ik schrijf. Oplossing is om me toestemming te geven om domweg het gesprek met mezelf op te schrijven zonder zorgen over een leraar die fouten straft of iemand die het afkeurt. Want om expressie te geven aan mijn stem moet ik de moed hebben me te overkomen. Ik praat over de lieve stem van de kindertijd, voor alle slechte cijfers en voor dat alles wat opvoeding en ouders op me hebben opgelegd. De tedere en verlegen stem die mijn essentie is. Dat de wereld een verrassing is om te ontdekken, dat de wereld alleen goed is. Wel, deze stem is te vaak onderdrukt in mij. ‘Niet nu, er moet dit of dat gedaan worden.’ ‘Het is niet de tijd om domme dingen te zeggen of om jezelf te zijn.’ Wel als iedereen gedichten zou schrijven, zouden we ons beter voelen. We zouden liever zijn tegenover elkaar. Ik heb het op mezelf uitgeprobeerd en het werkt op regenachtige dagen.

Goede moed!

Petit article sur l’importance du spleen pendant Corona

Je ne parle pas du spleen dans le sens péjoratif qu’on entend beaucoup aujourd’hui. Je parle de la redécouverte de l’ennui positif de Beaudelaire. Cet état qui inspire de se sentir en contact avec soi-même et les soucis mondiaux dans le positif. Cet état d’inspiration quand on ferme la télé et la radio et qu’on coupe l’internet, sans prendre un livre. On se retrouve dans un silence au début perturbant ne sachant pas quoi faire. C’est précisément inquiétant au début de n’entendre rien que ses pensées. Ce n’est non-plus de la méditation bien qu’on pourrait dire qu’il y a des éléments en commun et que la méditation peut aider à se calmer pour atteindre l’état d’inspiration qui est le spleen. Il faut avoir le courage d’entendre ses pensées et de les écouter dans le silence. Selon Alain de Botton l’homme et la femme d’aujourd’hui ne pensent pas assez ce qui est la primaire raison d’insomnies.

Le spleen peut être un bon point de départ pour faire un rangement d’idées et de redécouvrir ce qui importe le plus pour soi-même. Ça peut être déconcertant ce qu’on trouve à la surface. Personne n’interdit de l’écrire mais ce n’est pas nécessaire, vu qu’on a des peurs d’orthographe quand on écrit. Solution est de s’accorder d’écrire bêtement le discours avec soi-même sans soucis d’un professeur qui punit les fautes ou quelqu’un qui désapprécie. Car pour exprimer sa voix il faut le courage de se surmonter. Je parle de la gentille voix de l’enfance, avant toutes ces mauvaises notes et avant tout ce que l’éducation et les parents ont imposé sur soi. La voix tendre et timide qui est mon essence. Que le monde est une surprise à découvrir, qu’il n’est que bien. Et bien cette voix est trop souvent réprimée en moi. ‘Pas maintenant, il faut faire ceci cela.’ ‘C’est pas le temps de dire des bêtises ou d’être soi-même.’ Et bien si tout le monde écrivait plus de poèmes, on se sentirait mieux. On serait plus gentils envers les autres. Je l’ai essayé sur moi-même et ça marche en temps pluvieux.

Bon courage !