In plaats van een monoloog of gedichten voordragen, heb ik bedacht dat ik een compilatie wil persen in de acht minuten die ik in juni mag vullen. Ik heb een lied geschreven en een paar teksten. Ik heb meer dan genoeg materiaal maar nu komt het schaven en stroomlijnen.
Lukt het het lied op tijd op muziek te zetten en het in te studeren? Tijdens de cursus lukte dat binnen een week, maar ik vind Engels gemakkelijker dan Nederlands vanwege de klinkers en de regels, die je niet zomaar naar de Nederlandse poëtica kunt vertalen. Ik ben spaarzaam met volrijm. In het Nederlands klinkt volrijm al snel als een Sinterklaasgedicht, terwijl het in het door Pat Pattisson stabiel gevonden wordt.
Er lijkt in Nederland een voorkeur te zijn voor halfrijm. Je kunt de theorie van Pat niet zomaar vertalen naar de Nederlandse situatie, denk ik. Volgens mij heeft Nederland een eigen poëtica ontwikkeld na de vijftigers. Halfrijm wordt niet als instabiel beschouwd (er hangt trouwens geen waardeoordeel aan in Amerika, het instabiele zou ruimte geven voor gevoel en wordt juist geschikt gevonden voor songs). Socrates in Het bestel pleit voor volrijm en harmonieuze klanken, maar ergens is men zich daartegen gaan afzetten, mogelijk toen men onder invloed van de tweede wereldoorlog het belang van emoties en de persoonlijke beleving is gaan inzien op breed maatschappelijk niveau.
Bij zinslengte geldt ook iets anders dan in Amerika. Hier heeft men voorkeur voor het schrijven van liedjes met dezelfde zinslengten, terwijl het daar gebruikelijk is om voor meer gevoel juist te variëren en Pat Pattisson reikt daarvoor een poëtica aan.