Avant-garde

Het woord avant-garde doet mij denken aan een paard dat zich uit de kudde rukt en vooruit rent. Dit fenomeen raakte verbonden aan -ismes in de vorige eeuw maar ik zie het liever nu als een losstaand innovatieve of vooruitstrevende beweging die niet politiek gekleurd hoeft te zijn. Denken doe ik het liefst zelf en zo onafhankelijk mogelijk ook al weet ik dat ook ik een kleur draag die dan ook eclectisch bepaald wordt doordat in een veranderende wereld ik probeer te groeien door middel van de inzichten die ik gaandeweg me eigen maak. Welnu, wat vind ik zelf avant-garde? Of wil ik liever een oud onderwerp aan de kaak stellen?

Ik lees Renate Dorresteins laatste boek en leer dat ze aan de kant van engagement stond als invulling van haar rol als avant-garde of voortrekker zo je wilt. Aan de andere kant zijn schrijvers die zich meer met stijl bezighouden. Je kunt je klaarblijkelijk op een kaart plaatsen waar je staat met wat je schrijft; niet vernieuwend, wel vernieuwend en geëngageerd of niet geëngageerd, herkenbaar of eigenheid. Dat is geen waardeoordeel, want op zich kun je je afvragen of een handleiding voor een koffiezetapparaat wel of niet geëngageerd is. Nuttig en vernieuwend kan het zeker zijn alsook all-inclusive. Ik stel zelf voor om meer over dwaasheid te schrijven.

Vernieuwen kan idioot zijn maar ook zinvol. Het is ook niet zo dat het oude automatisch slechter is. Wie steeds nieuwe modellen keukenmachines in de winkel vindt ergert zich eraan dat ze de glazen kan niet kan hergebruiken.

Wat is geëngageerd nou eigenlijk? Het lijkt erop dat het bij Renate gaat om doorleefde problemen of maatschappelijke problemen die persoonlijk zijn en die door ze in haar verhaal aan de orde te stellen leiden tot een verbetering van de maatschappij, bijvoorbeeld tot betere relaties tussen mannen en vrouwen in de overgang. Betrokkenheid is bij iedereen anders, maar ik ben blij dat de maatschappij als geheel heeft geleerd om geen heksen meer te verbranden. Zoiets.

Bij het schrijven van mijn verhaal is het nuttig om hierbij stil te staan. Waar bevindt mijn boek zich wat betreft die assen en wie zou het graag lezen en waarom?

 

Het slot

Het slot wordt ook wel de ontknoping genoemd maar het zijn geen synoniemen. Nirav in Het naakte schrijven vertelt dat je bij toneel vaak nog een uitloopscène schrijft na de ontknoping en laat voorbeelden zien. Gisteren kreeg ik een idee voor het slot van mijn manuscript door een opdracht en ging ervoor zitten. Het is nog niet definitief, zolang ik niet het gevoel heb dat ik de beste vorm heb gevonden. Ook heb ik nog geen uitloopscène. Ik denk dat ik Niravs boek er nog een keer op nasla. Ook vraag ik me af of ik ieder lijntje afgerond heb hiermee of dat er nog vragen blijven hangen. Die kunnen ook eerder al afgewikkeld worden. Lastig om te bepalen omdat ik nog niet helder heb welke lijntjes welke richting uit gaan, omdat ik onderzoekend schrijf.

Lezen, De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 100 verhalen

Zinnig om de korte verhalen vanaf 1880 te lezen, samengesteld door Joost Zwagerman. Gisteren las ik het korte verhaal van Grünberg dat als basis voor Tirza heeft geleid en de verschillen vielen me op: de schrijfstijl is anders dan Tirza, de verhaallijn was eerst anders. Leuk om te zien hoe hij vrijheden benut heeft bij het schrijven van de roman, maar hoe de hoofdpersoon toch herkenbaar blijft ondanks een andere schrijfstijl.

Het lezen van de verschillende korte verhalen in deze anthologie helpt me bij het ontwikkelen van mijn smaak. Ook ontdek ik hoe schrijvers verschillende problemen oplossen, hoe ze formuleren, wat mogelijk is. Ik denk dat het ook voor romanschrijvers zinvol is als onderzoek naar bijvoorbeeld de toon bij het schrijven. Ook het ritme van de verhalen is anders in ieder verhaal, waardoor je een andere beleving krijgt.

Buiten je comfort schrijven

Naar buiten treden in je leven is het naar buiten treden van je personages. Hoe kun je over vrijheid schrijven als je je opsluit? In de volgende opdracht van de cursus breng je dat naar buiten treden in de praktijk door ergens anders te gaan schrijven. Ik heb zelf ooit een dergelijke schrijfopdracht gegeven en opeens schreven mijn ‘leerlingen’ over op het dak zitten of in het gras.

Waar zal ik gaan zitten, dacht ik. De bouwmarkt is niet een voor de hand liggende plek om te schrijven. Dat is het: de bouwmarkt. Ik zie me al tussen de ruige bouwvakkers zitten in de loungehoek midden tussen de aanbiedingen, met mijn schrijfboekje en mijn ongemak negerend rondkijken naar details.

Waar ga jij deze week schrijven?

Het naakte schrijven van Nirav

Nirav schreef alweer een tijd geleden het amusante en uitdagende schrijfboek ‘Het naakte schrijven’, waarin hij schrijfmythen zoals dat je geniaal moet schrijven aan de kant zet. Wat ik leuk vind aan zo’n boek is om ja te knikken en nee te schudden. Me lekker dwars voelen. Dit is een boek dat me sterkt in mijn ingeslagen weg en me de zin om eigenzinnig te schrijven geeft. Schrijven niet als product, maar als kunstuiting van de allerindividueelste emotie, terwijl Nirav juist beweert dat we moeten ontleren om als schrijver aanwezig te zijn. Maar dit resulteert juist bij mij tot een sterk verlangen dat nu juist wel te zijn.

Wat ik heb begrepen van neurowetenschappers in Amerikaanse blogs was namelijk dat het verhaal en de betekenis aantoonbaar belangrijk, zo niet essentieel zijn voor de mens. Voor het functioneren van de brein. Het fragmentarische kan zoals experimentele muziek best voor de gevorderde lezer een uitdaging zijn en eisen stellen aan de flexibiliteit van het brein en daarmee een training van begrip, ik denk dat verhaallijnen of verhaalelementen voor een lezer ofwel stukjes puzzel dienen te zijn die hij ergens in kan passen, ofwel verbanden openbaren die een aantal vragen waar een lezer mee rondloopt ten aanzien van thema’s geven.

Op dit moment schrijf ik nu juist een verhaal dat dicht bij me staat na jaren verhalen te schrijven die wat verder van me af stonden. Nirav vindt dat je afstand moet betrachten van de tekst. Dat is ook maar een mening en ik snap wat de waarde daarvan is, ook het afstand nemen van jezelf kan louterend werken, maar dit is geen wet van Meden en Persen. Mijn beste gedichten en verhalen die ook wonnen schreef ik zonder afstand van mezelf. Mijn ervaring is dat het het beste werkt als je alternerend dicht bij jezelf en van een ander standpunt naar ervaringen kijkt, zeker bij het herschrijven is afstand handig. Grappig maar ondanks mijn ervaring nu vind ik dat Nirav zinnige en prikkelende statements maakt en bovenal inzichten geeft die ik elders niet kreeg aangereikt. Ik ben hem dankbaar dat ik nog meer zin heb om verder te schrijven zoals ik ben begonnen.

Cover van Oragayn en voorbestellen

Boek uit van schrijfvriendin en schrijven kan ze.

De VerhalenNinja

Woohoo! Je kunt de paperback van Oragayn vanaf nu al bestellen! Gaaf toch 😀

Kijk op de website van de uitgever, want dáár kun je ‘m nu al bestellen. En check vooral ook mijn Facebookpagina, want ik heb nog een kleine winactie 😉

Kijk hier om de paperback te bestellen: https://perubo-publishing.com/2019/06/06/cover-onthulling-oragayn/

Cover van Oragayn

---

De binnenkant is ook mooi!

View original post

Wegwijsgesprek met Hedwig van Lier

Hedwig van Lier van Bureau Artemis ken ik van twitter omdat ik haar tweets regelmatig retweet. Ze schrijft zinnige teksten over schrijven. Haar achtergrond als coach en uitgever zorgt ervoor dat ze je verder kan helpen wanneer je met schrijfproblemen rondloopt en om schrijfproblemen te voorkomen, en naar een publicabel manuscript toe te werken.

Ik ben bezig met een manuscript en volg een schrijfcursus met als doel alle opdrachten materiaal of backstory voor mijn verhaal te laten zijn. Voor de aanvang van de cursus heb ik nagedacht over het verhaal. De hoofdkarakters uit het eerste deel zijn al gegeven. Op dit punt liep ik tot vanochtend nog met een paar vragen rond over het schrijven van het verhaal en het bedenken van een plot, maar ook met de vraag of dit wel kan zo, dit thema op deze manier.

Het gesprek met Hedwig en de voorbereidende vragen leverden meteen inzichten die me verder helpen en bleken ook bij fictie relevant. Ze werkt met een methode voor autobiografisch materiaal die interessant voor me is omdat ik fictie schrijf met autobiografisch materiaal erin verwerkt. Dit geeft me de mogelijkheid om één van mijn grote thema’s beter in het verhaal een plaats te geven.

Ze gaf me handvatten waar ik mee verder kan en gaf moeiteloos antwoord op prangende vragen waaraan je kunt merken dat ze ervaren is. Zo vroeg ik of uitgevers alleen uitstekend geschreven verhalen uitgeven. Ze gaf daar een verhelderend antwoord op.

Ik ga nu in mijn dagboek verder denken over mijn complexe verhaal, dat ik in eerste instantie schrijf omdat ik de noodzaak voel.

Je kunt nog een webinar bij haar volgen en volgens mij kan iedereen een vrijblijvend wegwijsgesprek bij haar boeken.