Vergeet niet te leven

Ik herlees Writing down the bones van Natalie Goldberg en denk even verder over een stukje dat gaat over leven. Het kan gebeuren dat je zo met schrijven bezig bent dat je schrijven daaronder lijdt, volgens Natalie Goldberg en ik heb daar jaren geen last van gehad maar na de intensieve schrijfcursus van begin dit jaar wel. Ik dacht eerst dat het het gat was na de cursus en dat is deels ook zo, maar de oorzaak lag dieper in het volkomen ondergedompeld zijn in schrijven. Ik stond op en schreef over een zwaar onderwerp en ja, ik vergat te leven. Toen alles op papier was, verdween de zin om te schrijven. Ik verlangde er niet naar en had een leeg gevoel.

Natalie raadt aan in zo’n geval andere dingen te doen, te leven, tot je weer de behoefte voelt, het verlangen om te schrijven. Mijn veeleisende vader kwam langs uit Frankrijk, doodvermoeiend door zes uur achter elkaar intense verhalen vaak over leven en dood te vertellen in geur en kleur met het hele spectrum aan emoties. Ik was moe maar kreeg een overdosis aan inspiratie en hoe meer hij vertelde en ik geen tijd had naast mijn dagelijkse bezigheden, des te meer ik verlangde naar schrijven met als gevolg dat ik deze week de draad weer wil oppakken en veel ideeën heb hoe verder te schrijven. In plaats van een leeg gevoel heb ik weer inspiratie.

Het is niet zo dat ik niets schrijf wanneer ik dat lege gevoel heb. Ik kan dan wel een structuur maken, personages uitwerken en andere schrijftechnische dingen doen maar de bezieling die het verhaal belangrijk voor mij maakt ontbreekt. Alsof ik uit het oog heb wat er zo belangrijk aan is, waarom ik het schrijf. Natalie noemt het verschijnsel dat je die gedrevenheid hebt en dat het zichtbaar is in je werk ‘vibrant writing’. Soms komt dat ‘vibrant’ in een laat stadium, wanneer ik met een herschrijf bezig ben na een plotseling inzicht. Soms is het er meteen maar meestal komt dat doordat ik ervoor een reeks inzichten kreeg waar ik lang over nadacht en waar ik research over gedaan heb, zoals bij het verhaal van Op Ruwe Planken. Een halfjaar ervoor had ik me ingelezen in het thema van Elektra door Connie Palmen te lezen over Sylvia Plath en al verbanden gelegd die bij het schrijven van de brief aan de moeder op zijn plaats vielen. Een van de vragen die ik me stelde was: wat als Sylvia een buitengewoon confronterende brief aan haar moeder had geschreven? Zou ze dan zelfmoord gepleegd hebben? Wat was haar blinde vlek? Mijn Elektra werd overigens niet Sylvia Plath en toch zijn er parallellen.

Edge Zero jureren

De beste genreverhalen uit 2018 worden in 2019 gejureerd. Ik ben nu met de voorselectie, ook wel de eerste ronde genoemd bezig. Weer valt de variatie op van genreverhalen die afkomstig zijn van verhalenwedstrijden en publicaties vorig jaar. Het is daarbij jammer dat Fantastels en Trek Sagae vorig jaar stopten omdat deze twee belangrijke wedstrijden verhalen opleverden. Daarvoor in de plaats zouden twee nieuwe genrewedstrijden komen, één uitsluitend voor Horror.

Ik doe mijn best om dit jaar strenger te zijn, wat me zwaar valt omdat ik in ieder verhaal het goede zie, wellicht doordat ik in eerste instantie coach was. Ondertussen heb ik meerdere gevorderde schrijfcursussen achter de rug en kan beter zien wat er schrijftechnisch nog beter kan. Echt slechte verhalen zijn zeldzaam bij Edge Zero. Als schrijfcoach weet ik uit ervaring dat wie in eerste instantie slecht schrijft echt beter kan worden. Het belangrijkste vind ik originele ideeën die niet als infodump verschijnen in het verhaal, liefst met een onderhoudende eigen stem.

Avondje brainstormen

Vorige week was ik een avond brainstormen bij Editio met mijn beste schrijfmaatje en voor mij nieuwe andere schrijfliefhebbers van allerlei. Zo’n avond is bijzonder inspirerend en het reflecteren over schrijfcursussen bleek iets dat ik graag deed. Cursussen zijn ook voor gevorderde schrijvers goed omdat je teksten kunt voorleggen aan de docenten van een excellente kwaliteit en vanwege de deadlines die je productiviteit ten goede komen, binnen het kader van stimulerende opdrachten die toch vrijheid bieden. Metaspeak over schrijven is aan mij wel besteed, omdat ik probeer iedere week twee keer een blog te schrijven.

Op dit moment ben ik met een langer verhaal bezig dat langzaam vorm begint te krijgen en zou een paar extra ogen welkom zijn. Ook om te checken of de opzet goed genoeg is. Het is mijn ervaring dat ik telkens kan teruggrijpen op de basis van schrijven en dat zelfs een beginnerscursus voor mij zinvol is, omdat ik daar mijn eigen draai aan geef en de vrijheid neem om het op een moeilijker niveau inhoud te geven. Ik leg de lat dan gewoon hoger voor mezelf, ook als ik de opdracht precies probeer te volgen.

Bij Editio kun je ook coaching inkopen, met meer of minder structuur. Veel schrijvers denken dat de manuscriptcursus betekent dat je een manuscript af moet hebben voor je aan de cursus kunt beginnen maar dat hoeft helemaal niet. De opzet is juist een vrijheid of structuur om aan oud of nieuw materiaal te werken. Je kunt zelfs aan een verhalenbundel werken.

Oeps! Wedstrijdopdracht niet goed gelezen.

In mijn mailbox vond ik een uitnodiging om aan een wedstrijd mee te doen, maar nadat ik het verhaal af had zag ik dat de opdracht moest gaan over een jeugdherinnering en ik had een recentere herinnering gekozen. Nu heb ik een verhaal zonder bestemming.

Menselijke fouten loeren altijd om de hoek, daarom is het tweemaal lezen van de reglementen niet overbodig. Andere blunders die ik weleens heb gemaakt is een verhaal één dag te laat opsturen omdat ik de datum verkeerd had onthouden. Dat verhaal werd ondanks dat toch eervol vermeld. Ook het niet checken van de spambox van de webmail zo rond de wedstrijddatum is geen overbodige luxe. Zo kwam ik erachter dat ik eervol vermeld was voor een wedstrijd maar de e-mail kwam niet aan op mijn computer. Ook heb ik een keer een mail aan mijn moeder per ongeluk naar een schrijfwedstrijd gestuurd, waarna ik een aardige mail kreeg van de organisatie. Niet iedere organisatie is zo vriendelijk. Ik was blij dat ze me dit lieten weten want daardoor kon ik mijn moeder een nieuwe mail sturen.

Ik denk dat nervositeit hier een rol speelt. Vooral in het begin is het spannend om mee te doen aan wedstrijden en daardoor let je soms minder optimaal op. Dit kan ook gebeuren met contacten met uitgevers omdat dat ook spannend is. Een combinatie van rustig ademhalen en nog één keer extra checken voorkomt bij mij herhaling. En verder de wetenschap dat ik ook maar een mens ben en erom lachen.

Bio schrijven voor een literair tijdschrift

Bio’s schrijven gaat steeds gemakkelijker wanneer je er meerdere gedaan hebt. Gelukkig heb ik in de kast meerdere literaire tijdschriften staan zodat ik kan spieken hoe lang ze zijn en welke keuzes auteurs gemaakt hebben bij het schrijven. De één verhult zich slechts door zijn schrijfstijl, de ander legt wapenfeiten neer. Vaak weten de schrijvers ironie in het geringe aantal woorden te leggen. Een beetje humor lees ik er graag in en bij sommige tijdschriften is de toon zakelijker. Het hangt dus ook van het tijdschrift af. Sowieso hangt hoe je een biografie schrijft altijd  van het doel af. Het hangt af van de lezer zoals bij het vertellen het van je publiek afhangt hoe je een verhaal vertelt, als je het goed doet. Je past de verteltrant aan. Ik gok dat het bij Op Ruwe Planken meer is zoals bij Kluger Hans dan bij Revisor.