Voordracht bij Rauw

Afgelopen vrijdag heb ik voorgedragen bij kunstcollectief Rauw. Thema van de avond was ‘de gevoelige snaar’. In een ontspannen sfeer met vriendelijke artiesten van een grote diversiteit geraakt door mime, songs, poëzie, acts. Een aanbevelenswaardige plaats om voor te dragen voor gevorderde schrijvers en dichters en veel inspiratie en goede gesprekken als toeschouwer. Ondanks grote hitte was de zaal aangenaam koel door de airco. Een dertien artiesten vulden ieder acht minuten. Mijn voordracht ging goed, zeker voor een eerste keer proza voordragen. Ik kreeg een lach en was duidelijk te verstaan, al was ik zenuwachtiger en wat zwakker van stem dan tijdens de repetitie. Jolies vond het verband dat ik legde tussen de dood van Sylvia Plath en haar wens haar moeder te vermoorden intrigerend. Annette vond dat ik de tekst kon inzenden naar een literair tijdschrift. Rick Kewal is een geweldige gastheer die zorgde voor een paradijselijke sfeer. Want zo’n avond is de tegenpool van zorgen, werken, sleur, stress en alle andere dagelijkse beslommeringen. Ik ben al bezig om zoiets op bescheidener schaal in mijn eigen regio te realiseren.

Urgentie en tevredenheid

Kun je wel iets met urgentie schrijven als je tevreden bent, vroeg ik me af toen ik de slaap niet kon vatten. Misschien is tevredenheid wel de oorzaak dat de literatuur in Nederland weinig verkoopt.

Prangend? Daar wordt iets aan gedaan. We gaan eerder met een lijstje actiepunten aan de slag dan met reflectie. Ik moet de eerste actievoerder nog zien die eerst een literair tijdschrift leest voor hij actie gaat voeren, maar verras me. Oh, wacht even, gisteren was op de site van CPNB zo’n scheldepistel van vermoedelijk zo iemand. Ik raad hem of haar aan eens de essays van Komrij te lezen voor wat relativeringsvermogen maar dat zal aan mijn leeftijd liggen. Moederistisch? Ja,

Toch is de kritiek op navelstaren mijns inziens niet terecht. Ik signaleer dat er veel mensen weinig tijd hebben voor reflectie, voor naar zichzelf kijken. We kijken vooral naar de ander. Ook ik ken het gezegde ‘que je suis belle dans ce mirroir’. Gisteren na wat navelstaarderij kwam ik tot de conclusie dat er nog verbeterpunten zijn en heb ik wat actiepunten opgesteld. Ik ga voortaan mijn progressieve zelf dwingen kritisch naar zichzelf te kijken. Hoognodig, want volgens Komrij komt alle onrust voort uit een afwezig zijn. Leesvoer: humeuren, temperamenten en demonen uit de bloemlezing van essays, samengesteld door Joost Zwagerman.