In het Engels schrijven

Bij feedback schrijven in het Engels kom ik mij onbekende termen tegen zoals vignette, waarbij ik hoop dat ik later op de dag, als de Amerikanen actief zijn een uitleg krijgen zal wat het betekent in een verhaal. Het is fijn een Engelstalige schrijfcursus te volgen waarbij veel zeer afwisselende verhalen voorbijtrekken. Zoals dat van een veteraan die ook nog eens getroffen is door orkaan Katrina, maar ook allerlei andere landen komen als setting aan bod, van Afrika tot Zuid-Amerika, ieder met eigen couleur locale. De opzet van de cursus schijnt rommeliger te zijn dan vorig jaar. Dit geeft een grote vrijheid om zelf maar wat te doen naar eigen inzicht. Vorig jaar scheen het feedback geven veel meer volgens richtlijnen te moeten gebeuren. Dit jaar ben je vrij, wat ik op zich geen probleem vind. Ik had meer moeite te achterhalen wat nu precies de bedoeling is van de cursus en wanneer je wat diende in te leveren en waar de leerstof te vinden was. Tot nu toe lijken er alleen discussies te zijn als leerstof waaruit je kunt leren.

Nu ben ik van plan voor de les setting een verhaal te gaan herschrijven direct in het Engels. Ik heb namelijk tot nu toe alleen twee verhalen uit het Nederlands vertaald en ingeleverd. Ik zie daar een beetje tegenop omdat de laatste keer dat ik in het Engels geschreven heb lang geleden is. Recenter heb ik wel Chaim Potok in het Engels gelezen. Met de vertalingen kom ik wel weg maar geen idee of het me gaat lukken om direct te herschrijven in het Engels. Ik benijd ook sommige schrijvers die de rijke taalwaaier van Engelse woorden weten te benutten. Mijn woordenschat is niet klein, maar er zijn van die woorden die ik nog nooit gebruikt heb en waarvan ik zou moeten opzoeken in een goed woordenboek wat de nuance ervan is. Een alternatief is een synoniemenwoordenboek en daarnaast een goed woordenboek.

Advertisements

Hans Dorrestijn en Piël

De rampzalige kat Piël is in dit luchtige maar zoet-bittere verhaal van Hans Dorrestijn de oorzaak van veel ellende. Echt een schoolvoorbeeld hoe de hp steeds verder in de ellende geraakt door hulp die de hp steeds verder van zijn doel doet geraken. Het verhaal is wel wat karikaturaal maar ook hilarisch met volop conflict en actie. Bij de meeste verhalen ligt het drama er niet zo dik bovenop, daarom is dit verhaal juist zo transparant voor wie de werking van conflict en obstakels wil bestuderen. Van De Spaanse Kat word ik in ieder geval erg vrolijk.

Schrijven over filosofie

Nieuw bij Editio is schrijven over filosofie. In het online magazine vind je tips om zelf een filosofieboek te schrijven en een cursus met aan het einde de gelegenheid om je boek te pitchen bij een uitgever.

Voordracht bij Rauw

Afgelopen vrijdag heb ik voorgedragen bij kunstcollectief Rauw. Thema van de avond was ‘de gevoelige snaar’. In een ontspannen sfeer met vriendelijke artiesten van een grote diversiteit geraakt door mime, songs, poëzie, acts. Een aanbevelenswaardige plaats om voor te dragen voor gevorderde schrijvers en dichters en veel inspiratie en goede gesprekken als toeschouwer. Ondanks grote hitte was de zaal aangenaam koel door de airco. Een dertien artiesten vulden ieder acht minuten. Mijn voordracht ging goed, zeker voor een eerste keer proza voordragen. Ik kreeg een lach en was duidelijk te verstaan, al was ik zenuwachtiger en wat zwakker van stem dan tijdens de repetitie. Jolies vond het verband dat ik legde tussen de dood van Sylvia Plath en haar wens haar moeder te vermoorden intrigerend. Annette vond dat ik de tekst kon inzenden naar een literair tijdschrift. Rick Kewal is een geweldige gastheer die zorgde voor een paradijselijke sfeer. Want zo’n avond is de tegenpool van zorgen, werken, sleur, stress en alle andere dagelijkse beslommeringen. Ik ben al bezig om zoiets op bescheidener schaal in mijn eigen regio te realiseren.

Urgentie en tevredenheid

Kun je wel iets met urgentie schrijven als je tevreden bent, vroeg ik me af toen ik de slaap niet kon vatten. Misschien is tevredenheid wel de oorzaak dat de literatuur in Nederland weinig verkoopt.

Prangend? Daar wordt iets aan gedaan. We gaan eerder met een lijstje actiepunten aan de slag dan met reflectie. Ik moet de eerste actievoerder nog zien die eerst een literair tijdschrift leest voor hij actie gaat voeren, maar verras me. Oh, wacht even, gisteren was op de site van CPNB zo’n scheldepistel van vermoedelijk zo iemand. Ik raad hem of haar aan eens de essays van Komrij te lezen voor wat relativeringsvermogen maar dat zal aan mijn leeftijd liggen. Moederistisch? Ja,

Toch is de kritiek op navelstaren mijns inziens niet terecht. Ik signaleer dat er veel mensen weinig tijd hebben voor reflectie, voor naar zichzelf kijken. We kijken vooral naar de ander. Ook ik ken het gezegde ‘que je suis belle dans ce mirroir’. Gisteren na wat navelstaarderij kwam ik tot de conclusie dat er nog verbeterpunten zijn en heb ik wat actiepunten opgesteld. Ik ga voortaan mijn progressieve zelf dwingen kritisch naar zichzelf te kijken. Hoognodig, want volgens Komrij komt alle onrust voort uit een afwezig zijn. Leesvoer: humeuren, temperamenten en demonen uit de bloemlezing van essays, samengesteld door Joost Zwagerman.

Nogmaals urgentie

Na reacties op mijn blog op Facebook en discussie op forum Zinnigerzinnen, na wat artikelen gelezen te hebben, bekruipt me het gevoel dat urgentie zich beweegt op de as: heb ik zin om te lezen – wat ik zou moeten lezen om maatschappelijk geëngageerd te zijn en de as: toegankelijk – literair. Ik merk dat ik overal op die assen een beetje lees en schrijf. Ik wil me niet vastleggen op het een of het ander. Misschien komt dat omdat ik in de jaren zestig geboren ben en bepaalde dogma’s van die tijd nog in mijn hoofd rondspoken: gij zult genieten, gij zult experimenteren en u vrijmaken van dogma’s, naast de dogma’s gij zult moeilijke teksten leren lezen en daar uw genot uit halen die meer van school komen waar nog met een lat op mijn vingers getikt werd. Inderdaad kan ik genieten van zinnen van een alinea van Hannah Arends die inhoudelijk relevant zijn. Leve de tangconstructies!

Het nieuwe dogma schijnt te zijn dat urgentie gelijkgesteld wordt aan engagement. Wantrouwend vraag ik me af vanuit welke hoek dit waait. Wat voor engagement mag er zijn of wordt er van me verwacht? En mag ik niet navelstaren, terwijl dat ecologisch verantwoord is? Ik gebruik daarbij een minimale hoeveelheid materiaal en energie.

Urgentie

Urgentie lijkt een eenvoudig te begrijpen woord, toch vind ik het niet zo’n simpel te vatten begrip in een tekst. Waarom wil je het ene verhaal wel uitlezen en het andere niet? Dat ligt toch echt verschillend per verhaal en onderwerp. In plotgedreven verhalen zou je denken dat je wilt doorlezen vanwege een spannend plot, toch zou het kunnen dat de personages verantwoordelijk zijn voor de urgentie. Of de toepassing van de verhaaltechniek, of de schrijfstijl, of de premisse.

Je zou denken dat urgentie spanning is. Als het verhaal spannend genoeg is, is het meteen urgent. Toch is dat niet zo. Hoe vaak loop ik niet weg bij een spannend verhaal omdat het nergens over gaat. De reden om te kijken ontbreekt voor mij omdat er geen ontwikkeling is die mij interessant lijkt. Dan kom je terecht op het waarom van het verhaal. Als het mij geen inzicht geeft in interessante problematiek, als het niets toevoegt aan mijn innerlijke wereld, waarom zou ik een verhaal dan lezen?

Het is dus afhankelijk van de lezer: waarom de lezer een verhaal zou willen uitlezen. Soms wil een lezer gewoon een ontspannend verhaal lezen en domweg geamuseerd worden. Dan is de urgentie anders dan bij een verhaal dat je wilt lezen omdat de vorm een spel is.

Waarneming speelt een grote rol bij urgentie. Ik kan dit het beste tonen met een experiment. Neem twintig foto’s en kies welke volgens jou de meeste urgentie heeft. Waarom is dat? Waarschijnlijk verschilt jouw keuze van die van een ander, maar is er toch ook zoiets als overeenstemming mogelijk tussen verschillende keuzes. Kun je beredeneren waarom je die ene foto het meest urgent vindt? Ligt het aan de compositie? Kies je voor spanning of voor vorm? Ligt het aan het verhaal dat de foto volgens jou vertelt?