Onzeker zijn over je schrijfstijl is niet alleen een kwestie van kunde, het is ook een emotioneel probleem. Emoties en leven horen bij elkaar. Ook als je schrijft kom je jezelf tegen. Onzekerheid, angst, blijdschap… Het komt op je pad terwijl je rustig aan het werk wilde gaan. Onzekerheid over je schrijfstijl is een obstakel, maar kan ook heel goed motiveren. Het kan je aanzetten tot beter je best doen. Maar het is ook onzekerheid over smaak. Alles hangt ook af van hoe je wilt overkomen. Heb je een goede smaak? Ben je goed zoals je bent? Word je geliefd? Ben je bang voor kritiek? Het valt niet mee als je gevoelig bent (en daardoor juist gevoelig zou kunnen schrijven) en kritiek krijgt. Besef dat jouw stem uniek is en dat er altijd iemand van je zal houden en dat er altijd iemand zal zijn die je stem niet waardeert. Dat zegt iets over de ander. Want gegeven het feit dat we allemaal waardevol zijn, is iedere manier van schrijven waardevol. Goed, ik houd persoonlijk niet van gemeen, maar een gemene personage kan mij boeien. Er is dus een onderscheid tussen je eigen stem die sowieso waarde heeft en de waardering van de schrijfstijl van een verhaal voor een wedstrijd. Je bent altijd van waarde, wat je ook schrijft, maar als je wilt winnen gaat het er niet om of je van waarde bent maar of jouw schrijfstijl gewaardeerd wordt door de jury. Als je schrijfstijl wordt bekritiseerd, ben je dus niet minder waardevol als mens. Misschien, in een ideale wereld, worden lezers en schrijvers hoogstpersoonlijk via middelen aan elkaar gekoppeld en krijg je altijd lezers die jouw unieke schrijfstijl waarderen, hoe je ook schrijft.
Odile Schmidt 