Faalmoed en succeslef

Iedere maand zat ik ervoor, de blanco pagina. Dat is iets dat wellicht hoorde bij het schrijven van een column. Ik had het op mij genomen om iedere maand een pennenvrucht te verzenden, maar even danste het lege virtuele vel voor mijn ogen en was er een moment dat er niets stond, niet op het scherm, maar ook niet op mijn innerlijk scherm. Het is ook een metafoor voor jezelf laten zien. Eerst was er niets en als het er dan is, wat ga je laten zien van jezelf? Of dit nu een tekst is of een kunstwerk, een boek of een gesprek; het begint met een lege ruimte die je vullen mag. Je mag soms zelfs de vorm bepalen en soms de regels en daarmee kun je spelen. Soms wordt gevraagd een woord te schrijven in een kaart of in een gastenboek. Het valt mij op hoe bijdragen hierin erg op elkaar lijken als ik zo’n boek doorblader. Blijkbaar is het dan ook niet vanzelfsprekend een makkelijke opgave om iets uit jezelf te schrijven. Dit is een creatief proces, en creatieve processen kunnen bedreigd worden. Ze kunnen vooral worden bemoeilijkt door angst (bijvoorbeeld faalangst of succesangst). Bij faalangst krijg je bij voorbaat angst dat het schrijven gaat mislukken. Je klapt dicht, weet geen woord meer te verzinnen. Bij succesangst kan dit laatste ook gebeuren, maar dan ben je bang dat je het goed doet en dat je bijvoorbeeld op een podium lof zou ontvangen. Dit idee vind ik persoonlijk erg eng… En zie: de kans om succes te hebben is erg makkelijk klein te krijgen. Er zijn namelijk weinig talentenjachten zodat ik niet eens de moeite hoef te doen ze te ontwijken. Ter genezing doe ik soms mee aan een schrijfwedstrijd en de -zij het kleine- kans om te winnen is genoeg om mijn angst op een dragelijke manier te overwinnen. Je leest niet veel over succesangst. Blijkbaar is deze angst niet zo’n veel voorkomend of problematisch onderwerp. Ik zie dan iemand een gedicht in elkaar puzzelen en vervolgens weggooien want het was niks. Of in het geval van een portret op het laatste moment een kras erdoor!
Een creatieve uiting is jezelf laten zien van mogelijk je beste kant. Niet de blanco pagina verscheuren, maar de moed torsen om wankele stappen te doen in onbekende regionen. Je arm uit te strekken zonder garantie over de uitkomst. Het onderdeel lef is gelukkig iets dat je wel oefenen kunt. Bestaat faalmoed of succeslef? Meedoen aan een gedichtenwedstrijd en je best doen, ook als het in je gedachten niet is wat je goedkeuring vermag. Nog beter dan je best doen, en dan nog eens verbeteren. Je stuurt het op. Vooral als het wel goed genoeg is. Wat is jouw blanco pagina? Een te schrijven rapport? Een spreadsheet? Een uitvinding? Ik denk dat ik weer op zoek ga naar een wedstrijd… Of ik ga op zoek naar een oefening in moed.